HIRAETH(n.)

"Dönemediğiniz bir eve, hiç varolmamış bir yuvaya, geçmişinizde mevcut olan kayıp mekanlara duyulan özlem, nostalji, hasret, sıla özlemi."

Proje için ilk ilham kaynağı, yurt binası tipolojisine özgü bir özellik olan kolektif ve bireysel yaşamın içerdiği karşıtlığın oluşturduğu mekanların farklı bir biçimde nasıl biraraya gelebileceği sorusudur. Yapının dinamik ve dairesel formu sayesinde yaratılan iç bahçe bir eşitlik simgesi olarak bireysel ve bağımsız birimlerin oluşturduğu ortak tek bir mekan olarak buluşma noktası olarak tasarlanmıştır. Kampüsten gelen ana dolaşım akslarından rahatlıkla ulaşılabilecek şekilde konumlandırılan bu iç bahçe aynı zamanda öğrenciler için daha korunaklı bir çevre sunulmasını hedeflemektedir.

Silindirik form kendisini tamamlarken yarattığı iç avluyu sarmalar. Birimler manzaraya olabildiğince yönlendirilirken toplumsal işlevler iç avluya yönlendirilmiştir. Farklı kotlardan erişim imkanına sahip bu iç bahçe evlerinden uzak öğrenciler için doğayla içiçe sakin bir dinlenme alanı ve çeşitli sportif aktiviteler için bir mekan olarak tasarlanmıştır. Yapının yatay ve dikey dolaşım alanları bu ortak hacmin bir parçası olarak hareket etmekte böylece bireysel ve ortak alanlar arasındaki sınırlar netleşmektedir. Bağımsız birimlerin dışındaki tüm fonksiyonlar dramatik bir şekilde iç avluyu işaret etmektedir. İç bahçeye zemin katta 3 farklı noktadan geçiş sağlanmakla birlikte bu geçitlerden binaya 4 farklı noktadan dikey olarak erişilebilir. Her katta ortak mutfak ve farklı amaçlar için kullanılabilecek mekanlar oluşturulurken yurdun tamamında ortak olan fonksiyonlar zemin seviyesinde gruplandırılmıştır.